Ο Ανδρέας Λεντάκης (1934-1996) γεννήθηκε στην Αντίς Αμπέμπα Αιθιοπίας, όπου τελείωσε και το γυμνάσιο. Το 1953 ήρθε στην Αθήνα ως υπότροφος της Ελληνικής Κοινότητας. Τελείωσε το Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειριζόταν τέλεια, εκτός της ελληνικής, την αγγλική, γαλλική, ισπανική, ιταλική και αιθιοπική γλώσσα.
Υπήρξε ηγετικό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος.
1955 - 1957: Ιδρυτικό μέλος και γενικός γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής. 1955 - 1958: Δρα στην παράνομη ΕΠΟΝ.
1956: Ιδρυτικό μέλος της "Πανσπουδαστικής" και ο τελευταίος του αρχισυντάκτης, ένα φύλλο το οποίο επί 11 χρόνια πρόσφερε στο προοδευτικό κίνημα.
1956 - 1957: Υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων της ΔΕΣΠΑ, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος. 1957: Οργανωτής και γραμματέας του 1ου Πανσπουδαστικού Συνεδρίου. Εκπροσώπησε το φοιτητικό κίνημα σε διεθνή συνέδρια (Μόσχα, Πράγα, Κούβα, Λονδίνο, Γκάνα), ενώ στο Παγκόσμιο Forum Νεολαίας της Μόσχας εκλέχτηκε πρόεδρος του Προεδρείου του Forum για την προετοιμασία του τελικού ανακοινωθέντος και των αποφάσεων. 1958: Στη νεολαία ΕΔΑ, μέλος της Γραμματείας του Κ.Σ.
1958 - 1962: Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων Φοιτητών.
1963: Ιδρυτικό μέλος της ΔΚΝ "Γρηγόρης Λαμπράκης" και στη συνέχεια της ΔΝΑ, της οποίας υπήρξε ηγετικό στέλεχος ως το 1967. Στη διάρκεια της χούντας, το Οκτώβριο του 1967, συνελήφθη και βασανίστηκε στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας. Για τα βασανιστήριά του έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης "Τα τραγούδια του Ανδρέα". Παρέμεινε στη φυλακή και στην εξορία τέσσερα χρόνια. Εκτοπίστηκε στην Άνδρο και τη Μήλο, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσει την ιστορία τους και να γράψει μετέπειτα βιβλία. Αργότερα στη Λέρο (στο Παρθένι και στο Λακκί) και στον Ωρωπό.
Έντονη δραστηριότητα επέδειξε σε επίπεδο ομιλιών, εισηγήσεων, παρεμβάσεων σε επιστημονικά συνέδρια, συμπόσια, ημερίδες, με αντικείμενο την πολιτική, την αρχαιοελληνική γραμματεία και την κοινωνική ανθρωπολογία. Έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 1996, από καρδιακό επεισόδιο.
