Νικόλαος Δραγούμης (1809-1879). Ο Νικόλαος Δραγούμης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του Μάρκου Δραγούμη, μέλους της Φιλικής Εταιρείας και της Ζωής το γένος Σοφιανού Δεληγιάννη. Τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τη σύλληψή και τον κίνδυνο θανάτωσής του από τους τούρκους το 1821 μετά από την απόδραση του πατέρα του στην Οδησσό.
Η οικογένειά του γνώρισε πολλές διώξεις και κατέφυγε τελικά στα Ψαρά, την Πάρο και τελικά τη Νάξο, όπου ο Νικόλαος αποφοίτησε από τη σχολή των Λαζαριστών.
Το 1825 μετακόμισε στο Ναύπλιο. Πήρε μέρος στις Εθνοσυνελεύσεις της Ερμιόνης και της Τροιζήνας ως γραμματέας και προτάθηκε να σταλεί μαζί με άλλους νέους για σπουδές στην Ευρώπη, πρόταση η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της αντίθετης γνώμης του Καποδίστρια. Στο χώρο της πολιτικής ο Νικόλαος Δραγούμης διετέλεσε υπάλληλος στο γραφείο του Κυβερνήτη (1828 με Γενικό Γραμματέα το Σπυρίδωνα Τρικούπη), ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών (1831) κυβερνητικός εκπρόσωπος κατά την υποδοχή του Όθωνα (1833), υπουργικός γραμματέας της επί του Βασιλικού Οίκου και επί των Εξωτερικών Γραμματείας (1833), διευθυντής του νομού Κυκλάδων (1834-1836), διευθυντής της επί των Ναυτικών Γραμματείας (1836-1839 επί υπουργίας Αντωνίου Κριεζή), υπάλληλος του Υπουργείου Ναυτικών (επί κυβέρνησης Ανδρέα Μεταξά), σύμβουλος στο Υπουργείο Εσωτερικών (1844-1845 επί υπουργίας Ανδρέα Λόντου), Υπουργός Εξωτερικών (1862).
Εργάστηκε για την παραχώρηση συντάγματος, κυρίως με άρθρα του στην εφημερίδα Αιών. Απογοητευμένος από τις ίντριγκες των πολιτικών κύκλων αποσύρθηκε - με εξαίρεση τη διαρκή εκλογή του ως δημοτικού συμβούλου της Αθήνας από το 1862 και ως το θάνατό του - και ανέπτυξε δραστηριότητα στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε από τις σελίδες του περιοδικού του Γρηγορίου Καμπούρογλου Ευτέρπη, όπου κατά την διετία 1847-1849 δημοσίευσε λογοτεχνικές μεταφράσεις και κριτικές, διηγήματα, και ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Υπήρξε επίσης συνιδρυτής (από κοινού με τους Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή, Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, Γ.Σκούφο και Χρ. Δούκα), βασικός συντάκτης και διευθυντής (από το 1855) του περιοδικού Πανδώρα (1949-1872), καθώς επίσης συνιδρυτής του πολιτικού περιοδικού Spectateur d’ Orient.
Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος στην Εταιρεία των Φίλων του Λαού και στην Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία του Αρσακείου. Πέθανε από συμφόρηση στην Αθήνα.
